در عین حال، تأکید ایران بر دستیابی به فناوری تولید میله‌های سوخت برای استفاده در رآکتور تهران و در دست ساخت بودن کارخانه تولید کننده این صفحات در اصفهان، این پالس را به غرب داده است که در صورتی که بخواهد از این مذاکرات به‌عنوان ابزار وقت‌کشی استفاده کند، این ایران نیست که ضرر خواهد کرد چراکه برنامه اتمی خود را طبق زمان‌بندی مورد نظرش به پیش می‌برد.

مدالیته پیشنهادی بعدی مربوط به امریکایی‌ها است که انگلیس و آلمان هم از آن حمایت می‌کنند. بر اساس این مدالیته، امریکا تعلیق کوتاه مدت را به‌منظور تاکتیک حفظ آبرو (face saving) پیشنهاد داده که البته تمرکز آن بر روی تعلیق غنی‌سازی 20 درصد است و همان‌طور که اوباما حدود هفت ماه پیش در جلسه‌ای با هشت خبرنگار روزنامه‌های پرتیراژ امریکایی خبر داده بود، حاضر است اصل غنی‌سازی 3،5 درصد را در ایران بپذیرد اما باید نظارت‌ها بر برنامه اتمی ایران تشدید شود. اگرچه انگلیس با این بخش از پیشنهاد موافق نیست.

فرانسه نیز در مدالیته پیشنهادی خود، تعلیق دائم فعالیت‌های هسته‌ای ایران را پیشنهاد داده است.

در عین حال، برخی کارشناسان معتقدند انگیزه فرانسه و انگلیس برای به نتیجه نرسیدن مذاکرات و مدل امریکا و روسیه در قبال ایران بیش از سایر کشورها است که رویکرد نمایندگان این دو کشور در جریان مذاکرات ژنو3 نیز این فرضیه را تأیید می‌کند. در مذاکرات ژنو3، هنگامی که نوبت به نماینده فرانسه رسید، ادبیات نامناسبی را به‌کار گرفت.

تمایل ویژه فرانسه و انگلیس به اخلال در مذاکرات در شرایطی است که این دو کشور با توجه به سابقه استعمارگرانه خود، تثبیت ایران هسته‌ای را معادل ارتقای فوق‌العاده قدرت منطقه‌ای و جهانی ایران می‌دانند که بالانس قدرت را با توجه به تأثیرگذاری‌های فعلی آن‌ها در برخی کشورها به ضرر آن‌ها تغییر خواهد داد.

به‌عنوان نمونه، در مذاکرات بروکسل در دوره‌ای که علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران بود، حتی زمان مذاکرات دور بعد نیز مشخص و توافق شد که ناگهان جان ساورز رئیس فعلی سرویس جاسوسی انگلیس MI6 و نماینده وقت انگلیس در مذاکرات ایران و 1+5 درخواست تنفس (Break) داد و پس از آنکه به جلسه بازگشت، گفت: یا باید با تعلیق غنی‌سازی به‌منظور پیش شرط ادامه مذاکرات موافقت کنید و یا گفت‌وگوها موافقت می‌شود. که نمونه‌های زیادی در این زمینه وجود دارد.

 گزارش :رجانیوز